ვინც უბრალოა გულით, ის კარაგად გრძნობს თავს ადამიანებთან ურთიერთობაში; მათდამი კეთილი, თავაზიანი, ალერსიანი, არამედიდური, მშვიდი დამოკიდებულება აქვს. სწორედ ეს არის გულის უბრალოება. გულით უბრალო ადამიანი არასოდეს არავის აწყენინებს, გზაზე არავის გადაეღობება, არავის განიკითხავს, არავისი შეშურდება. ვინც უბრალოა გულით, მას შეუძლია დიდი შრომაც - ყველაზე უბრალოც და მძიმეც; ის უპრეტენზიოა საჭმლის და ჩასაცმლის მიმართ, არ მოითხოვს და არ ეძებს კეთილმოწყობილ ცხოვრებას, რადგან უბრალოებას მისი გული მუდმივ ყვედრებაში უჭირავს; იგი თავის უღირსობის შეგრძნებით ცხოვრობს. ვინც უბრალოა გულით, ის თანაუგრძნობს ღარიბებს.