ჩემს სიჭაბუკეში, მახსოვს, ზოგიერთი ღვთისმოშიში ერისკაცი, მათ შორის ბევრი თავადიშვილიც, ძალიან უბრალოდ ცხოვრობდა და იესოს ლოცვას ლოცულობდა. დღეს ეს შესანიშნავი ჩვეულება ქრისტიანობისა მონაზვნობის საერთო დაცემის კვალდაკვალ თითქმის დაიკარგა. უფალ იესო ქრისტეს სახელით ლოცვა მღვიძარე, მკაცრ ცხოვრებასა და უცხოებას მოითხოვს, კაცი ამა სოფლისას აღარაფერს უნდა იყოს მიჯაჭვული, ჩვენ კი ნაცნობების ფართო წრე გვინდა, გულისთქმების აღსრულებას ვესწრაფვით და კეთილისმყოფელებს დავეძებთ. "იესო მიეფარა, რამეთუ ერი იყო ადგილსა მას" (იოან. 5.13).