link

link

link

ვივლტოდეთ ძმანო, ცუდად მზვაობრობისაგან, რომელი ესე უძვირეს არს ყოველთა ვნებათასა. ცუდად მზვაობრობისაგან იშვების ანგაარება და სახმართ მოყვარება, ცუდად მზვაობრობისაგან იქმნების სიძულილი და ბრძოლანი, და შფოთი, რამეთუ, რომელი უმეტესსა დიდებასა ეძიებდეს, მარადის ბრძოლათა და ბოროტთა შინა არს, და ვერაოდეს ჰპოვებს გულის-თქმისა თვისისა დასასრულსა, - ხოლო ესე ყოველი ცუდად მზვაობრობისაგან არს. რამეთუ რაისაგან არს სიმრავლე სამკაულთა, მონათა და ტაძართა, რომელ ჰქონან მრავალთა? არათუ სახმარ მათდა არს იგი ყოველი, არამედ რათა ამპარტავნებისა და ზვაობისა მათისა მოწამენი მრავალნი იყვნენ. ხოლო უკეთუ ცუდად მზვაობრობასა ვჰსძლოთ, სხვანი მრავალნი ვნებანი უჩინო ვჰყვნეთ მისთანა, რამეთუ არღარა იყოს დამაყენებელ, რათა ესრეთ ვიყოფოდეთ ქვეყანასა ზედა, ვითარცა ცათა შინა. რამეთუ ესე ვნება არა თუ ცოდვათა ოდენ შინა არს, არამედ სათნოებათაცა შინა შეერთვის, და განმრყვნელი არს სათნოებისა ყოვლისა, რომელსაცა თანა იყოს. რამეთუ შრომათა თავსდებად გვაიძულებს, და ნაყოფისა მოკრებად არა შეგვინდობს. რამეთუ აქავე მიუღებიეს სასყიდელი ყოვლისა შრომისა ცუდად მზვაობართა. და რაიმცა იყო ამის დაჭირვებისა უსაწყალობელეს? რამეთუ შეუძლებელ არს, თუმცა სოფლისაცა დიდებასა ვეძიებდეთ და ღვთისასაცა, და ორივემცა ვჰპოვნეთ. არამედ მაშინ ოდენ ვჰპოვებთ ორსავე, რაჟამს ერთსა ვეძიებდეთ ოდენ ღვთისა მიერსა. და ამისთვის გევედრები, ძმანო, რათა ვივლტოდეთ დიდებისაგან კაცთასა და ვეძიებდეთ დიდებასა ღვთისაგან, რომელსა ღირსმცა ვართ მიმთხვევად მადლითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა თანა მამასა შვენის დიდება სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამი

link

ყოვლისა ბოროტისა მიზეზი არს ცუდად მზვაობრობაი. ამან მოიყვანნა ჰურიანი შურად ქრისტესსა, და ამან კვალად დაარწმუნა მათ. და მოუხდეს იესოს და ჰრქვეს, ვითარმედ: "რად არა იმარხვენ მოწაფენი შენნი". ვივლტოდეთ უკვე, საყვარელნო, ცუდად მზვაობრობისა ვნებისაგან, და უკეთუ ამისგან ვივლტოდეთ, გეენიისაგან განვერნეთ, რამეთუ ესე არს, რომელი აღატყინებს ცეცხლსა გეენიისასა, და ყოველგან განუფენია თვისნი რტონი, და ყოველი ჰასაკი და ნათესავი დაუპყრიეს. ამან ეკლესიანი ზედა ქვე ქმნა, და ქალაქნი და ნათესავნი ამან ვნებამან ცუდად ზვაობრობისამან. ხოლო ვჰსძლოთ ვნებასა ზუდად ზვაობრობისასა: ესრეთ უკვე წინააღუდგინოთ დიდებასა დიდებაი, რამეთუ სიმდიდრესა მაშინ შეურაცხ-ვჰყოფთ, რაჟამს სხვისა სიმდიდრისა მიმართ ვხედვიდეთ, და ცხოვრებასა ამას მაშინ შეურაცხ-ვჰყოფთ, რაჟამს საუკუნო ცხოვრება გულის-ხმა-ვჰყოთ. ეგრეთვე ცუდი დიდება მაშინ დავსთრგუნოთ, უკეთუ მერმისა მის დიდებისა სურვილი გვაქვნდეს, და რამეთუ კაცთა დიდება ამაო არს და ცუდი ოდენ ხასელი აქვს, და საქმე არა. ხოლო ზეცისა იგი დიდება ჭეშმარიტ არს, და არა თუ კაცნი, არამედ ანგელოსნი, და მთავარ ანგელოსნი, და ანგელოსთა მეუფე იყოს მაქებელად ესევიარისა.
უკეთუ იგი საუკუნო დიდება და იგი მსაჯული გულის-ხმა-ჰყო, ვერა რამან სოფლისა საქმემან გაცთუნოს შენ. რამეთუ სოფელსაცა ამას ვინმცა აღირჩია წინაშე მეფისა მდგომარეთაგანმან, რომელსა თვით მეფე და ყოველნი მსახურნი მისნი აქებედ, რათამცა აღირჩია მან ქება ბუზთა და მუმლთა? ქებასა მას თანა მეფისა და მხედართასა. არამედ რომელთა ესე უნდოებაი კაცობრივთა საქმეთა ვიცით, ყოვლითა ღონის ძიებითა საუკუნო იგი და მიუწთომელი დიდება ვიძიოთ, რომელსა ღირსმცა ვართ ყოველნი მიმთხვევად მადლითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა თანა მამასა შვენის დიდება სულით წმიდითურთ, აწ, და მარადის, და უკუნითი, უკუნისამდე, ამი

link

ვივლტოდეთ, ძმანო, ცუდად მზვაობრისა მხეცისაგან მარადის, რამეთუ მზაკვარი არს და მრავალფერი, და ყოველსა ადგილსა მიჰფენს თავის გესლსა და სახესაცა შინა და შვებასა და შვენიერებასა ხორცთასა. ცუდად მზვაობრობისათვის უმეტეს სახმართასა ვეძიებთ, ცუდად მზვაობრობისათვის არს შვენიერება სამოსელთა საძიებელ, ცუდად მზვაობრობისაგან გარდაემატა გარდაემატა ჩვენ შორის ანგაჰარებაი. არამედ ერიდე ამას ბოროტსა, ჰოი ძმაო, და უკეთუ გნებავს რათა დიდება გაქვნდეს, იქმოდე სათნოებასა, იქმოდე მოწყალებასა. მაშინ გაქონ შენ ანგელოსთა და კაცთა, და თავადმან ღმერთმან შეგიწყნაროს. რამეთუ ვიდრემდის ხორცთა ამკობდე, ამაო არს შრომა შენი და ხარ ცუდად მზვაობრობასა შინა. ხოლო უკეთუ გლახაკთა ზედა წარაგებდე, ყოვლით კერძო დიდ ჰყო ქება შენი. რაისათვის ამკობ ხორცთა, ჰოი კაცო, ცუდად მზვაობრობითა და სული შენი უდებ გიყოფიეს და არა წმიდებითა სავსე არს?რამეთუ უმეტესი მოსწრაფება სულისა შემკობისათვის ჯერ იყო ქმნად, ხოლო ჩვენ დაღაცათუ უმეტესი არა ვჰყოთ, გარნა სწორად ხორცთა ვიღვაწოთ სულიცა.
მოაქციე, ძმაო, ესე სამკაული შინაგან, და შემოსე სულსა, რამეთუ ხორცთა არას არგებენ ძოწეულნი და პორფირნი, არცა სიმრთელესა მისცემენ, არცა შვენიერებასა, რამეთუ შავსა ვერ განასპეტაკებს და უშვერს ვერ განაშვენებს. ხოლო სულსა, უკეთუ შემოსო, მეყვსეულად განასპეტაკებს მას, დაღაცათუ შავი იყოს, განაშვენებს, რამეთუ იტყვის უფალი: "უკეთუ იყვნენ ცოდვანი თქვენნი ვითარცა მეწამულნი, ვითარცა თოვლი განვასპეტაკო". მიეც უკვე, ძმაო, მოწყალება და აჰა შენი ყოველივე წმიდა იყოს, და შვენიერ, და კეთილ, რათა ესრეთ შემკობილი პორფირითა გვირგვინოსანი იქცეოდე სავანეთა მათ ზეცისათა, კეთილთა მათ მიუთხრობელთა, რომელსა ღირსმცა ვართ ყოველნი პოვნად, მადლითა და კაცთ-მოყვარებითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა არს დიდება და სიმტკიცე თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ, და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამი

link