ქრისტეს სიყრმის შესახებ ვუწყით:
    1. რომ ბაგაში მწოლიარე ახალშობილთან მივიდნენ მწყემსები და ქალწულ მარიამსა და იოსებს უამბეს, რაც მათ ანგელოზებმა აუწყეს (ლკ.2,8-20).
    2. რომ შობიდან რვა დღის შემდეგ, ებრაელი სჯულის თანახმად, ჩვილი წინადაცვითეს და მთავარანგელოზ გაბრიელის თანახმად, სახელად იესო უწოდეს. (ლკ.2,21).
    3. რომ შობიდან მეორმოცე დგეს იერუსალიმის ტაძარში ის მიჰგვარეს უფალს, სადაც კეთილმსახურმა მოხუცმა სვიმეონმა მიირქვა ტრმა და ადიდა ღმერთი (ლკ.2,24-32).
    4. რომ აღმოსავლეთიდან მოვიდნენ მოგვები, თაყვანი სცეს მას და შესწირეს ძღვენი: ოქრო, გუნდრუკი და მური (მთ.2,11).
    5. რომ ახალშობილი და დედა მისი იოსებმა სასწრაფოდ წარიყვანა ბეთლემიდან ეგვიპტეში, რამეთუ უფლის ანგელოზმა აუწყა იოსებს, რომ უწყალო მეფე იროდის ყრმის მოკვდინება სურდა; ყრმა იესო იქ იმყოფებოდა იროდის სიკვდილამდე (მთ.2,13-23);
    6. რომ ეგვიპტიდან დაბრუნების შემდეგ ყრმა იესო აღორძინდებოდა, განმტკიცდებოდა სულით, აღივსებოდა სიბრძნით და მადლი ღმრთისა იყო მასზედ (ლკ.2,40).

დასახლდა ქალაქ ნაზარეთში.

ვუწყით, რომ მშობლებთან, ანუ ქალწულ მარიამთან და წმიდა იოსებთან ერთად აღმოვიდა ებრაელთა პასექის დღესასწაულზე იერუსალიმის ტაძარში, სადაც თავისი გონიერებით განაკვირვა მსმენელი (ლკ.2,47).

როცა იესო გაიზარდა, მან მუშაობა იწყო სადურგლო სახელოსნოში.

იწყო მაშინ, როდესაც ოცდაათი წლის შესრულდა (ლკ.3,23).

მივიდა იოანესთან მდინარე იორდანეში ნათლისღებისთვის (მთ.3,13).

ის იყო შვილი ზაქარია მღვდლისა, რომლებიც დიდი ხნის განმავლობაში უნაყოფონი იყვნენ, მოხუცებულობაში კი ღმერთმა მათზე წყალობა მოიღო და მისცა მათ ძე (ლკ.1,5-25).

ის უფალ იესო ქრისტეს წინამორბედი უნდა შექმნილიყო (ლკ.1,13-17).

აღასრულა ასე:
    1. განმარტოვდა უდაბნოში, მდინარე იორდანეს ნაპირებთან და ცხოვრობდა განდეგილად, მისი საზრდო იყო მკალი და ველური თაფლი.
    2. მასთან მოსულ ადამიანებს უქადაგებდა სინანულს, ხოლო მონანულთ ნათელს სცემდა მდინარე იორდანეში, ამიტომ იწოდა ნათლის მცემლად (მთ.3,1-2; მთ.3,6).

იგი თაყვანს სცემდა და ღმერთად შერაცხავდა უფალ იესო ქრისტეს.

გამოხატა სიტყვებით: ,,არა ღირს ვარ მე, რაითა განვჰხსნე საბელნი ხმალთა მისთანი" (ინ.1,27).

უწოდა ,,ტარიგი ღმრთისაი, რომელმან აღიხუნეს ცოდვანი სოფლისანი" (ინ.1,29).

მან უარი უთხრა ნათლის-ღებაზე უფალ იესო ქრისტეს, რამეთუ იესო უცოდველი იყო და არ ესაჭიროებოდა სინანული და ნათლისღება (მტ.3,14).

მან მორჩილება-ჰყო და ამიტომ ნათელ-სცა უფალ იესო ქრისტეს (მთ.3,15).

ნათლის-ღების ჟამს სული წმიდა ტრედის სახით გარდამოხდა, ხოლო ზეციდან ისმა ხმა: ,,ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ" (მთ.3,16-17).

იგი აღვიდა უდაბნოდ, სადაც ილოცვიდა, იმარხვიდა და განმარტოებით დაჰყო ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე (მთ.4,1-2).

სამჯერ განსცადა ეშმაკმა და მან სამჯერ სძლია მას.

პირველად მიუხდა მას ეშმაკი და უთხრა: ,,უკეთუ შენ ხაე ძე ღმრთისაი, თქუ, რაითა ქვანი ესე პურ იქმნნენ: (მთ.4,3).

მან უპასუხა: ,, არა პურითა ხოლო ცხოვნდების კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყვითა, რომელი გამოვალს პირისაგან ღმრთისა" (მთ.4,4).

ეშმაკმა უფალი იესო ქრისტე დააყენა ტაძრის ქიმზე და უთხრა: ,,უკუეთუ ძე ხარ ღმრთისაი, გარდაიგდე თავი შენი ამიერ ქუეყანად, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: ანგელოზთა მისთადა უბრძანებიეს შენთვის დაცვად შენდა, ხელთა მათთა ზედა აღვიპყრან შენ, ნუსადა წარსცე ქვასა ფეხი შენი" (ლკ.4,9-11).

მან უპასუხა: ,,თქმულ არს: არა არა განსცადო უფალი ღმერთი შენი" (მთ.4,7).

მესამედ ეშმაკმა უფალი იესო ქრისტე მაღალ მთაზე აღიყვანა, უჩვენა ქვეყნიერების ყველა სამეფო და მათი დიდება და უთხრა: ,,ესე ყოველი მიგცე შენ, უკუეთუ დაჰვარდე და თაყუანისმცე მე" (მთ.4,8-9).

მან უპასუხე: ,, წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, სატანა, რამეთუ წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე" (მთ.4,10).

ამის შემდეგ უფალმა იესო ქრისტემ ვითარცა მხსნელმა, თვისი მოწოდების აღსრულება იწყო განცხადებულად.

არა, რამეთუ:
    1. ყოველი ადამიანი იშვება პირველქმნილი (მემკვიდრეობითი) ცოდვით და თავადაც სცოდავს;
    2. ვინც ცოდვაშია, მას საკუთარი თავის ხსნაც კი არ შეუძლია ცოდვისაგან, არამცთუ მთელი კაცობრიობისა, ფრიად გამოჩინებულიც რომ იყოს.

ამისთვის, აუცილებელი იყო, რათა თვით ღმერთი გარდმოსულიყო ზეცით ადამიანებთან და აღესრულებინა მატი გამოხსნა.

დიახ იყო, რამეთუ
    1. მან თავის მოწინააღმდეგეებს უთხრა: ,,ვინ თქუენგანმან მამხილოს მე ცოდვისათვის?.." (ინ.8,46).
    2. ვერავინ შეუძლო ეპოვნა მასში ცოდვა.

დიახ, დაამოწმეს. მაგალითად:
    1. პეტრე მოციქული ამბობს: ,,რომელმან-იგი ცოდვალი არა ქმნა, არცა იპოვა ზაკუვაი" (Iპეტ.2,22).
    2. იოანე მოციქული წერს, რომ ,,ცოდვაი მასთანა არა არს" (Iინ.3,5).

აღასრულა იმგვარად, რომ მიმოვიდა თავის მამულში, ქადაგებდა სახარებას ანუ ახარებდა ახალ აღთქმას.

ამტკიცებდა იმით, რომ უცოდველი ცხოვრებით ცხოვრობდა და აღასრულებდა სასწაულებს.

სასწაული-ეს არის ადამიანის გონებისთვის მიუწვდომელი ისეთი ქმედება, რომლის აღსრულებაც მხოლოდ ყოვლისშემძლე ღმერთს და ისეთ ადამიანებს ძალუძთ, რომელთაც ღმრთისგან ეძლევათ ასეთი მეუფება.