იკითხება ასე: ,,(მრწამს) ერთი წმიდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია".

ვაღიარებთ, რომ უფალმა იესო ქრისტემ ეკლესია დააარსა ადამიანთა განსანათლებლად და სახსნელად.

ეკლესია არის ღმერთისგან დადგენილი ადამიანთა საზოგადოება:
    1. რომელთაც სწამღ, რომ უფალი იესო ქრისტე არის მხოლოდშობილი ძე ღმრთისა, რომელმაც კაცობრიობის ადამიანური სხეული და სული შეიმოსა;
    2. აღიარებენ უფალ იესო ქრისტეს საკუთარ და საზოგადო თავად;
    3. უფალ იესო ქრისტესთან ერთად თანაზიარნი არიან სარწმუნოების, სასოების, სიყვარულის და წმიდა საიდუმლოებათა;
    4. აღიარებენ საეკლესიო განჩინებას, რომელიც უფალ იესო ქრისტეს მიერ დადგენილი და დაცულია კანონიერად დადგენილ ეპისკოპოსტა მიერ.

სიტყვა ,,ეკლესია" წარმოსდგება ბერძნული სიტყვა ,,კირიაკე"-დან და ნიშნავს საღმრთო საზოგადოებას, ე.ი. უფლისა და ღმერთის იესო ქრისტეს საზოგადოებას.

ეკლესიის წევრები იწოდებიან ქრისტიანებად.

სიტყვა ,,ქრისტიანი" წარმოსდგება სიტყვა ,,ქრისტე" - სგან და ნიშნავს ქრისტეს მოწაფეს ანუ მიმდევარს.

წოდება ,,ქრისტიანი" აღმოცენდა ჯერ კიდევ წმიდა მოციქულთა ხანიდან, კერძოდ კი ქალაქ ანტიოქიაში, სადაც უფალ იესო ქრისტეს მორწმუნეებმა პირველად უწოდეს თავიანთ თავს ქრისტიანები" (საქ.11,26).

მიწიერ ეკლესიას მიეკუთნებიან ის ქრისტიანნი, ვინც მიწაზე ცხოვრობს, ხოლო ზეციურ ეკლესიას-ანგელოზები და ის ქრისტიანნი, რომელნიც მიიცვალნენ ღმრთის მადლით.

არსებობს იმდენად, რამდენადაც მათ ერთი თავი ჰყავთ - უფალი იესო ქრისტე.

კავშირი აღესრულება ურთიერთ სიყვარულით, ურთიერთ ლოცვითა და ვედრებით.

ლოცვით კავშირს ვუწოდებთ ,,წმინდანთა კავშირს".

მართლმადიდებელ ქრისტიანად ითვლება ის, ვინც კანონის მიხედვით იქნა მონათლული და სწორად სწამს ის, რაც ღმერთმა გამოგვიცხადა, და როგორც ეს არის გადმოცემული წმიდა გადმოცემებსა და წმიდა წერილში.

ეკლესიის ამოცანაა:
    1. უვნებლად დაიმარხოს ძველი ქრისტიანული გარდმოცემა,
    2. სწორად განმარტოს წმიდა წერილი და უქადაგოს ყველა ხალხებს,
    3. ღმრთის სიტყვის ქადაგებით, ღმრთის მსახურებით, წმიდა საიდუმლოებების აღსრულებით და ქრისტიანული წესრიგით ადამიანთა წარმართვა სულიერი სრულყოფილებისა და წმიდა ცხოვრებისაკენ.

უწოდებს ქრისტეს სხეულს, ეკლესიის ცალკეულ წევრებს კი ქრისტეს სხეულის ნაწილებს (ეფ.1,22-23; Iკორ.12,27).

ნიშნავს:
    1. მისდამი კუთვნილებას,
    2. მისდამი მოკრძალებულ პატივისცემას,
    3. ხელმძღვანელობას მისი განწესებით, იმის ურყევი რწმენით, რომ უფალი ჩვენი იესო ქრისტე მასთან მუდმივ ერთობაშია, ვითარცა თავი მისი.